|
so:text
|
Terra, n. Parte da superficie da Terra, considerada como propiedade. A teoría de que que a terra é propiedade suxeita a propiedade e control privados é o alicerce da sociedade moderna e merece en eminencia a superestrutura. Levada á súa conclusión lóxica, significa que algúns teñen o dereito de evitar que outros vivan; dado que o dereito a posuir implica o dereito exclusivamente a ocupar; e de feito as leis sobre o aplainamento existen ondequer que se recoñece a propiedade da terra. Séguese que se toda a superficie da terra firma é posesión de A, B e C, non haberá sitio para que nazan D, E, F ou, nacidos como ocupas, existan. (pt) |
