|
so:text
|
A ameba adquire infinidade de formas, aí reside o segredo do seu éxito. Se necesita dixerir algo, crea un estómago e en canto o desocupa crea unhas enzimas para que o dixiran. Se necesita desprazarse crea uns flaxelos que en canto lle son inútiles desaparecen tan brillantemente como foron creados por ela... Eu neste momento non necesito as miñas pernas , pero o meu corpo desperdicia enerxía para mantelas a pesar de que agora e por moito tempo máis non me servirán de nada... pero habería que ser como as amebas... bioloxicamente aínda non podemos selo, pero si espiritualmente: creando os recursos que son necesarios para superar unha circunstancia e deixándoos atrás no momento no que xa non nos sirvan... (es) |
