|
qkg:contextText
|
(original Dutch: citaat van Jan Mankes, in het Nederlands:) Wat kan een Augustusdag stoffig en nuchter zijn. Je zou op zoo'n dag jezelf weg willen maken om alle ellendigheid, die op je in tracht te dringen. Maar je weet: de serene avond komt en de kievit klinkt over de lage landen. Je loopt in den dauw en ziet de koeien-ruggen en de wasemende boomen. en de gedachte aan dat alles heiligt dien fellen Augustusdag, en je gaat er niet op foeteren en schelden, en je tracht hem niet te veranderen en te verbeteren, maar je zoekt een stil schaduwrijk hoekje ergens op een verlaten deel hier of daar en je wacht en je weet, dat 't komen zal. De natuur verbergt niets, maar geeft alles; en die Augustusdagen, ze moeten er ook zijn in onze geestelijke gemeenschap. Maar de winterstormnachten ze zullen ook komen en de lieflijke Mei-ochtenden en de avonden, die niets dan innigheid zijn. Alleen die verdieptheid, die we krijgen door alle uitersten met elkaar te doorleven, kan ware vriendschap doen ontstaan. Zal het lot ons veroorloven al die fasen te doorloopen? (en) |
