|
so:text
|
نتایج پژوهشی که طی آن تعدادی دانشجوی غریبه را در یک اتاق رایانه دو به دو در مقابل هم قرار دادند تا از طریق رایانه با یکدیگر آشنا شوند، حاکی از آن است که حدود یک پنجم این گفتگوهای رایانه ای به سرعت به مسائل جنسی، آن هم به شکلی باز و بی پرده کشیده شد. اما تعجب آزمایشگری که هدایت جلسات را بر عهده داشت، بعداً با خواندن متن گفتگوها برانگیخته شد. تا جاییکه او شاهد بود تمام دانشجویان، ظاهر و رفتار معقول و به دور از بی بند و باری داشتند. مسلماً اگر به جای گفتگوی رایانه ای، پای صحبت رودرو در میان بود هیچ‌یک از این افراد جرات نمی‌کرد با کسی که فقط چند دقیقه از آشناییشان می‌گذشت دربارهٔ چنان مسائلی صحبت کند. نکته اصلی در همین جاست: در خلال یک گفتگوی رودررو، مدام با دیدن حالت چهره طرف مقابل و شنیدن لحن صدای او، واکنش او را نسبت به نظرات خود ارزیابی می‌کنیم و روال گفتکو را طبق تمایل دوجانبه حفظ می‌کنیم. شبیه همین گفتگوی نامناسب دربارهٔ روابط جنسی که در اتاق رایانه روی داد، در نخستین سالهای شروع کار اینترنت سابقه داشته‌است و بزرگسالان عبارتهای توهین آمیز و زشتی را در رایانه مطرح می‌کردند. به طور معمول مسیر خاکستری واکنشهای ما را متعادل و معقول می‌سازد. اما چون اینترنت فاقد روشی برای درک تأثیر عمل ما در طرف مقابل است، قشر مخ حدقه ای بدون داشتن بازخورد نمی‌تواند به ما در تعدیل واکنش اجتماعیمان کمک کند. (fa) |
