|
so:text
|
Şövalye: Bilgi istiyorum, inanç değil, varsayımlar değil, bilgi. Tanrı elini bana doğru uzatsın, kendini açığa vurup benimle konuşsun istiyorum.
Ölüm: Ama sesiz durur o.
Şövalye: Karanlıkta ona doğru haykırıyorum ama sanki hiç kimse yok orada.
Ölüm: Hiç kimse yoktur belki de.
Şövalye: Yaşamak iğrenç bir yılgı öyleyse. Kimse ölümün karşısında, her şeyin bir hiç olduğunu bilerek yaşayamaz.
Ölüm: İnsanların çoğu ölüm ya da yaşamın boşluğu üzerine kafa bile yormaz.
Şövalye: Ama bir gün yaşamın o son ânına varıp karanlığa doğru bakmak zorunda kalacaklar.
Ölüm: O gün geldiğinde...
Şövalye: Korku içindeyken, bir görüntü yaratırız, sonra da Tanrı deriz o görüntüye. (tr) |
