|
so:text
|
مگر در جهانی که در آن هر روز هزاران کودک گرسنه می‌میرند و هزاران بیمار با درد و شکنجه به هلاکت می‌رسند، جهانی که در آن خانه‌های سست‌بنیاد و فقیرانه بر سر ساکنان مظلوم آن خراب می‌شود و آوارگان در اردوگاه‌ها به دنیا می‌آیند، رشد می‌کنند و همان‌جا می‌میرند و میلیون‌ها انسان از خانه و کاشانهٔ خود رانده شده و حقِّ بازگشت به خانه را ندارند، مگر این جهان را می‌توان پذیرفت و برای تغییر و بهبود آن نکوشید؟ ولی آرمان‌های قدرتمندان متوهم نه تنها درصدد تغییر این وضع ناگوار نیست، بلکه توهمات و رفتارهای آنان خود مهمترین موجب و سبب پیدایش این واقعیت و وضع ناگوار است. (fa) |
