|
so:text
|
ما در عرصهٔ ادارهٔ جامعه و استقرار یک نظامِ خوب و منسجم نیز نتوانسته‌ایم یکدیگر را یاری کنیم. ما آدم‌های بسیار کم تحمّلی هستیم و این کم تحمّلی ناشی از یک بیماری تاریخی است. مردمِ ما در سرنوشتِ خودشان نقشی نداشته‌اند و همیشه از بیرون و از بالا برایشان تعیین تکلیف می‌شده است. بنا بر این به نظام و حکومت دلبستگی نداشته‌اند و هر کسی می‌کوشیده گلیمِ خود را از آب بیرون بکشد. استقرارِ نظام‌های غیرِ مردمی، یعنی نظام‌هایی که از متنِ خواستِ مردم بر نمی‌آیند، سبب شده است که مردمِ ما به یک نوع انزواء دچار بشوند و همبستگی اجتماعی، که از مهمترین دستوراتِ اسلامی است، موردِ غفلت قرار بگیرد. امروز هم ما نمی‌توانیم همدیگر را تحمّل کنیم و خیال می‌کنیم مخالفِ همدگیر بودن یعنی با همدیگر دعوا کردن. ما نمی‌توانیم مثلِ آدم‌های منطقی رفتار کنیم و در عینِ مخالفت، با همدیگر کار کنیم. البتّه تقصیر نداریم، امّا این وضعیّت کارِ حکومت‌های مردمی را دشوار می‌کند. (fa) |
