|
so:text
|
Bob zapytał, czy jest możliwe, że Roger się zgodzi. Powiedziałem, że gdyby Roger się zgodził, to David znalazłby się na trochę sforsowanej pozycji i musiałby przemyśleć swoją odpowiedź raz jeszcze. W przypadku zgody Rogera cała sprawa zaczęłaby nabierać znacznie bardziej poważnego znaczenia. Postanowiłem, że zrobię wstępny krok do ich porozumienia, że sam się skontaktuję z Rogerem, ale mailem, nie chciałem, żeby od razu odpowiedział: „nie”. Napisałem: „Bob chce z tobą porozmawiać”. Odpisał: „Ale czego Bob chce?” To było trochę wymijające, więc odpisałem mu: „Chyba chce, żebyś uratował świat. Nie wiem dokładnie, tu jest jego numer telefonu, zadzwoń.” I Roger zadzwonił. Geldof wytłumaczył, o co chodzi, a Roger: „Zgoda. To dobry i zacny pomysł. Czemu nie.” Odbyły się jeszcze ze dwie takie rozmowy i ustalono, że jedynym, który może i musi do Davida zadzwonić, jest właśnie Roger. To był moment decydujący. Myślę, że był to bardzo odważny ruch Rogera biorąc pod uwagę, że mógł się spodziewać odpowiedzi w stylu „spadaj, nie chcę już nigdy z tobą pracować”. Dave najpierw powiedział, że się zastanowi, a następnego dnia zadzwonił i zgodził się. (pl) |
