|
so:text
|
بندگی خدا یعنی سر‌سپردگی و دل دادن به کمال و جمال و زیبایی و حکمت و قدرت مطلق که ذات پروردگار است و انسان باید سر‌سپردهٔ او باشد.انسان نمی‌تواند بنده نباشد. بنده یعنی کسی که اراده‌اش در اختیار دیگری قرار می‌گیرد.این اراده وقتی در اختیار خود انسان نباشد و در اختیار دیگری قرار گیرد، این می‌شود بردگی و بندگی؛ و ارادهٔ بنده و برده تا انگیزه و قدرتی پشتش نباشد به حرکت در نمی‌آید.گاه این بندگی، بندگی هویٰ-و-هوس است، یعنی انسان بردهٔ بخشی از وجود خویش است که بخش اسفل وجود اوست. یعنی اگر بخش عقلانی در اختیار بخش حیوانی باشد، یعنی انسان بندهٔ چیزی است که کوچکتر از اوست. چون انسانیتِ انسان به همان جنبهٔ معنوی و عقلانی اوست، آیا انسان شایسته است که بردهٔ هویٰ-و-هوس باشد؟ یا اینکه هویٰ-و-هوس در اختیار بخشِ انسانیِ وجودِ انسان باشد، یعنی جنبهٔ عقلانی و عرفانی و معنوی بر شخصیت انسان حکومت کند. (fa) |
