|
so:text
|
Празмернаму поспеху Еўтушэнка спрыяла прастата і даступнасць яго вершаў, а таксама скандалы, якія часта падымаліся крытыкай вакол яго імя. Разлічваючы на публіцыстычны эфект, Еўтушэнка то выбіраў для сваіх вершаў тэмы актуальнай палітыкі партыі (напрыклад, «Нашчадкі Сталіна» ці «Брацкая ГЭС»), то адрасаваў іх крытычна настроенай грамадскасці (напрыклад, «Бабін Яр» або «Балада пра браканьерства»). Яго вершы большай часткай апавядальны і багатыя вобразнымі дэталямі. Многія пакутуюць даўготамі, дэкламацыйныя і павярхоўныя. Яго паэтычная здольнасць рэдка выяўляецца ў глыбокіх і змястоўных выказваннях. Ён піша лёгка, любіць гульню слоў і гукаў, нярэдка, аднак, гэта даходзіць у яго да вычварнасці. Славалюбівае імкненне Еўтушэнка стаць, працягваючы традыцыю У. Маякоўскага, трыбунам паслясталінскага перыяду прыводзіла да таго, што яго талент — як гэта яскрава выяўляецца, напрыклад, у вершы «Па ягады» — здавалася, слабее. (uk) |
