|
so:text
|
Po śmierci Aleksandra Cezar za wszelką cenę postanowił zatrzymać państwo kościelne, bez względu na to, czy zostanie czy nie zostanie papieżem, i że po wszystkich zbrodniach, jakich dokonał, nie byłby w stanie utrzymać go na stałe jako papież. Jeśli kto, to na pewno on byłby państwo kościelne zsekularyzował i byłby zmuszony to uczynić, chcąc dalej tam panować. To temu właśnie przypisać należy skrywaną sympatię, z jaką Machiavelli traktuje wielkiego zbrodniarza; po jednym tylko Cezarze, i nikim innym, mógł się spodziewać, że „wyciągnie z rany żelazo”, tj. że zniszczy papiestwo, źródło obcych interwencyj i rozdrobnienia Włoch. (pl) |
