|
so:text
|
W pięknej sali Circolo della Stampa w Mediolanie poznałam też pana Enza Buonassisiego. Jest to główny krytyk i recenzent wszelkich wydarzeń kulturalnych Mediolanu, współpracownik „Corriere della Sera”. Niezwykle sympatyczny, dobry i życzliwy. Po oficjalnym zapoznaniu, po kilku grzecznościowych uwagach na temat podróży, hotelu, klimatu itp. z niespokojnego zachowania się pana Buonassisiego wywnioskowałam, że główne, zasadnicze pytanie dopiero padnie. I rzeczywiście, po chwili usłyszałam je wypowiedziane cicho, z nadzieją w głosie: „Czy pani lubi gotować?”. Mój nieostrożny śmiech i lekkomyślnie wypowiedziane „nie lubię” wywołały wyraz tak głębokiego rozczarowania na twarzy mego rozmówcy, że na następne pytanie wypowiedziane już bez cienia nadziei, pro forma – „Czy pani chociaż umie gotować?” – skłamałam szybko i bez zająknienia, przewidując w przeciwnym razie katastrofę. Wykalkulowałam sobie bowiem, że przecież na sprawdzenie moich umiejętności kulinarnych i tak nie będzie ani czasu, ani okazji. A po co martwić niepotrzebnie bliźniego? (pl) |
