|
so:text
|
در نقل یک سرنوشت، طول زمان فقط ظاهر امر است و در حقیت این ماجراها هستند که سرنوشت قهرمان داستان را به قیاس و سنجش می‌گذارند. روحیه انسان گذشت زمان را به گونه‌ای دیگر، همچون یک تقویم سرد و خشک، می‌سنجد: سرمستی از احساسات، و از خود بی خود شدن با هوسی تند و مهار ناپذیر می‌تواند طی زمانی بسیار کوتاه به التهابها و هیجان‌های بسیار نامحدود منجر شود، همانگونه که عکس این حالت، یعنی محروم بودن روحیه انسان از چنین احساساهایی در طول سالهای متمادی، آثاری مانند سایه‌ای گریزان خواهد داشت. به همین دلیل در زندگی فقط لحظات بحرانی، لحظات سرنوشت ساز هستند که به حساب می‌آیند. فقط زمانی که انسان تمام قدرت و نیروی خود را با تمام وجود به کار می‌گیرد، برای خود و دیگران زنده می‌ماند، همیشه باید آتشی از درون روح و وجود وی را ببلعد تا شخصیت واقعی او نمایان و ظاهر گردد. (fa) |
