|
so:text
|
جز در موارد مخصوص، آنچه از کتب خارجه در خور ترجمه است، همان است که از نفایس و ذخایر عالم انسانیت باشد وگرنه ترجمه‌ها برای تعلیم و تعلم کم‌فایده است ... بهتر آن است که به تألیف و تصنیف اقدام شود چه مصنف در حین تصنیف، فهم و استعداد و احوال روحیهٔ خوانندگان را در نظر می‌گیرد و به مقتضای حال ایشان تحریر می‌کند ... جداً معتقدم که ما هم خود باید در فکر ابداع باشیم و هم از خارجیان و مخصوصاً از اروپاییان اخذ و اقتباس بسیار کنیم و به همین نظر است که من تقریباً تمام عمر خویش را به انواع مختلف بشناساندن احوال و افکار و اقوال اروپاییان گذرانده‌ام و نگارش همین کتاب، خود یکی از نشانی‌های آن است. لیکن آگاهی و اقتباس از افکار و لطائف و گفتار خارجیان مستلزم آن نیست که شیوهٔ زبان و بیان خود را از دست بدهیم و پسندیده‌تر آن است که فکر اروپایی را با زبان و بیان اختصاصی ایرانی درآوریم و اینجانب چه در نگارش و چه در ترجمه همه‌وقت کوشیده‌ام که این نتیجه را حاصل کنم. (fa) |
