|
so:text
|
Այնուամենայնիվ, ինձ թվում է՝ երբ գրում ես, անպայման ենթադրում ես, որ ինչ-որ մեկը կարդալու է քեզ, նույնիսկ եթե այդ «ինչ-որ մեկը» կլինես հենց դու։ Նաև հարցնում եմ ինձ. հնարավո՞ր է գրել առանց որևէ դեր խաղալու։ Երբ գրում ես, ուզում ես օտար լինել քեզ համար։ Ոչ թե դերի մեջ է ամփոփված իմ իրականությունը, այլ ենթագիտակցական որոշման՝ ինչ դեր եմ ուզում վերագրել ինձ։ Երբեմն ինձ թվում է, որ դուրս եմ սողում իմ գրածից, ինչպես օձը՝ կաշվից։ Հենց այդ է՝ չես կարող ինքդ քեզ արտահայտել, կարող ես կաշիդ նետել ընդամենը։ Բայց ո՞ւմ է պետք այդ մեռած կաշին։ (et) |
