|
so:text
|
Nawet dzieci nie były oszczędzane; one również były ofiarami destrukcji. To było głównym zamierzeniem Helnweina, uświadomić dzisiaj konsekwencje tamtego okresu bez litości w tak niekonwencjonalny sposób. Stworzył on fotografie przedstawiające rozrzucone bez ładu stosy zwłok; portrety tych dzieci wręcz zmuszają widza do zatrzymania się i przemyślenia. Furia z jaką neo-naziści reagowali na te obrazy jest zrozumiała skoro z tą samą furią walczyli przez lata przeciwko „Dziennikowi” Anny Frank; morderca dzieci wzbudza obrzydzenie i protest w każdym człowieku, czy oni więc są tak opętani przez ideologię, tak obłąkani? Przyczyna zniszczeń przetrwała do dzisiaj; te portrety poświadczają ową manię szaleństwa – w usiłowaniu pocięcia wszystkiego na kawałki, na strzępy. „Ludzie, proszę, zatrzymajcie się,... spójrzcie na te twarze dzieci, pomnóżcie ich liczbę przez kilka setek tysięcy. Tylko wtedy uświadomicie sobie lub zyskacie poczucie rzeczywistego rozmiaru Holokaustu, jedną z największych tragedii w historii ludzkiej! (pl) |
