|
so:text
|
انسان‌ها در طول زندگیشان خیلی وقت‌ها در شرایطی قرار می‌گیرند که تمایل دارند از خلوت خود فرار کنند، شما که مقابل من نشسته‌اید خودتان نیستید، نمی‌توانید باشید، جلوی پدر و مادرتان نیز «خود» اصلی‌تان نیستید، انسان تنها در خلوت خود می‌تواند یک تعریف خاص از خود ارائه دهد، تعریفی خالص از تمام زشتی‌ها، خوبی‌ها و بدی هایشان، اخلاقیات چیزی است که در تمامی جوامع باید پذیرفته شود و اتفاقی که این وسط ایجاد می‌شود نظم واحدی است که در زندگی شکل می‌گیرد، شما برای این‌که بتوانید در جامعه زندگی کنید و زندگی خوبی داشته باشید، باید آن نظم عمومی و کلی را رعایت کنید و آن یک اخلاق کلی است، باید حواستان به این باشد که چه حرفی را کجا می‌زنید، پس انسان باید خود رعایت کند که جمع را به هم نریزد، جامعه‌اش را به هم نریزد؛ ولی انسان می‌تواند عصیانگر باشد یا خیلی زاویه‌های سیاه دیگر را در ذهن و فکر و رفتار خود داشته باشد . (fa) |
