|
so:text
|
در بخشی طولانی از عصرِ تکنولوژیک، یعنی تقریباً از نیمه قرن نوزدهم تا نیمه قرن بیستم، تکنولوژی بسیار نافع بود و گرسنگی، بیماری و محدودیت‌های دیگر را رفع کرد. از آن پس، تکنولوژی به شکلی نامحسوس، کانون زندگی را تسخیر کرد. فکر می‌کنم یک دلیل عدم واکنش، همین حرکت نامحسوس باشد. افراد نمی‌دانند چه زمانی باید بگویند ایست؛ یعنی بگویند: تا اینجا، نه بیشتر! دلیل دیگر آن است که تمام فرایند تکنولوژی، عمیقاً در اقتصاد ریشه دارد. گمان می‌کنیم اگر تولید و مصرفی نباشد، اقتصاد وجود نخواهد داشت. سومین دلیلِ استقبال از تکنولوژی شاید گرایشِ نسبتاً موجه به پذیرش ویژگی شاخص فرهنگ ما باشد. قبول این مسئله که مهم‌ترین ویژگی‌های زندگی‌مان نباید ویژگی‌های اصلی آن باشند، دشوار است. یک عامل قدرتمند دیگر هم موجب شده تکنولوژی از ارزیابی نقادانه در امان بماند و آن فردگرایی لیبرال دموکراسی است، یعنی این مسئله که خود فرد باید دربارهٔ معنای زندگی خوب قضاوت کند. شاید این اصل به لحاظ نظری موجه باشد و خیلی واقعیت‌ها هم آن را تأیید کند، اما در این صورت، سنجش هدفمند فرهنگ‌مان که بی‌شک مسئله‌ای جمعی و عام است، دشوار خواهد بود. (fa) |
