|
so:text
|
هدف تاریخ‌نگار نباید مبهوت کردن خوانندگانش با یک رشته حکایات هیجان‌انگیز باشد، و نباید هم قصدش معطوف به تألیف عباراتی باشد که احتمالاً تکراری بوده است، و نه هم مانند یک نویسندهٔ تراژدی به تفصیل روی صفات خاص تأکید کند: اما بالاتر از همه‌چیز وظیفه‌اش عبارت است از گزارش توأم با دقت آنچه گفته یا انجام داده شده است، درحالی که ممکن است تکراری باشد. زیرا که هدف‌های نمایشنامه‌نویسی و تاریخ یکی نیستند، بلکه به‌شدت با هم مغایرند. در اولی موضوع برای تحت تأثیر قرار دادن و ایجاد شعف و شادی به وسیلهٔ گفتار است، در حدی که طبیعی به نظر برسد، در دومی برای آگاهی دادن و مجاب کردن است از راه گفتار و کردار صادقانه؛ در اولی تأثیر گذاری آنی و گذاراست، در دومی همیشگی و پایدار. افزون بر این، در اولی زیر نفوذ قرار دادن تماشاگر، امتیاز عمده است، زیرا که مطلب بر سر ایجاد توهم است، در حالی در درمی مسئلهٔ اصلی مرتبط با حقیقت است، زیرا که موضوع برای فایده رساندن به خواننده است. (fa) |
