|
so:text
|
W dniach śmierci i pogrzebu Jana Pawła II ożyło w nas poczucie solidarności i więzi mimo wszystkich różnic i spraw dzielących nas, Polaków na co dzień, zwłaszcza w sferze życia społecznego i politycznego. Trzeba nam powracać do tego doświadczenia, by nie trwonić pokładów dobra, które przecież jest w nas, ale nie zawsze to dobro dochodzi do głosu. Dojrzała troska każdego z nas o dobro wspólne i o dobro każdego człowieka będzie najlepszą formą odczytywania testamentu Jana Pawła II, utrwalenia o nim pamięci, okazania Bogu wdzięczności za ten dar i podjęcia dziedzictwa, jakie nam zostawi. Pamięć o zmarłym Ojcu Świętym powinna nas prowadzić do przejrzystego życia, zgodnego z Ewangelią, do wychodzenia poza krąg naszych prywatnych spraw i do troski o drugiego człowieka, a zwłaszcza tego bezbronnego, słabego, ubogiego, potrzebującego naszej solidarności. (pl) |
