so:text
|
در فرهنگ ایرانی از دیرباز به بیان شاعرانه و قدرت تأثیر آن اهمیت داده میشد و نفوذ شعر بر عرصههای دیگر فرهنگ، تنها محدود به دوران پیش از اسلام نبوده است. هر چند که تنها اطلاعی که از بیان آهنگین در دوران پیش از اسلام داریم، بیشتر محدود به حوزهٔ مذهبی است. این عنصر فرهنگی بخش تعیین کنندهٔ کل فرهنگ ایرانی است و بیشتر ارزشهای حاکم بر این فرهنگ از شعر فارسی سرچشمه میگیرد. مردمی که بیشتر الگوهای احساسی، عاطفی و اندیشه اشان را از شعر فارسی میگیرند و بیشتر آموزشهای فرهنگی اشان از شعر مایه میگیرد، به طبع مانند شاعران بزرگ شان رویکردی جهانگرایانه پیدا میکنند و نسبت به بیگانگان و فرهنگها و اقوام بیگانه باید همدلی و تفاهم بیشتری داشته باشند و در برخورد با بیگانگان نباید رو ترش کنند. گرچه در دهههای اخیر شاهد نزول این تبادل فرهنگی و شعر هستیم و بیشتر این تبادل یکسویه از جانب اروپا است اما همچنان شاعرانی چون حافظ و سعدی و … تجدید چاپ میشوند. (fa) |