|
so:text
|
Arillo, animaluccio cantatore, | zerri-zerre d' 'a sera | ca nun te stracque maie, | addo' te si' annascosto? | 'A do' cante? Addo' staie?... | Passo — e te sento. | E me fermo a sentì... | Zicrì! Zicrì! | Zicrì! Zicrì! |Zicrì! | E me pare ca staie | | sott'a sta funtanella, | e int'a stu ciardeniello | ummedo e scuro | d' 'o llario d' 'o Castiello... | E cammino... E mme pare | ca no: ca staie ntanato | dint'a nu pertusillo | 'e nu spicolo 'e muro... | O, chi sa, si' sagliuto | ncopp'a na petturata 'e na fenesta, | e te si' annascunnuto | mmiez' a na testa 'aruta | e n'ata testa... | . . . . . . . . . . . . . . . . . . | Sera 'e settembre — luna settembrina, | ca int' 'e nnuvole nere | t'arravuoglie e te sbruoglie |e 'a parte d' 'a marina | mo faie luce e mo no — | silenzio, nfuso | quase 'a ll’ummedità — | strata addurmuta, | — | arillo, | ca stu strillo | mme faie dint' 'o silenzio | n'ata vota sentì... | Zicrì! Zicrì! | Zicrì! | accumpagnate 'a casa | stu pover'ommo, | stu core cunfuso, | sti penziere scuntente, | e st'anema ca sente | cadé ncopp'a stu munno | n'ata malincunia | chesta 'e ll’autunno... — (it) |
