|
so:text
|
نظام استبداد و خودکامگی یکسری احکام خاص صادر می‌کند: این کار را بکن، آن کار را نکن. امر و نهی برای تک تک اعمال و رفتار! آیا همین کافی خواهد بود؟ آیا باید دست روی دست گذاشت و منتظر بود تا کسی عمل خلافی انجام دهد؟ نه. در این صورت کار از کار می‌گذرد. باید اندیشه و عقیده مخالف را نیز ممنوع کرد. البته این هم کافی نخواهد بود. آیا این درست است که صاحبان قدرت منتظر باشند تا کسی حرفی بزند، یا ابراز عقیده‌ای بکند و بعد او را محاکمه و تنبیه کنند؟ نخیر! این روش درست نیست. باید روشی تعبیه کرد که حتی حرف‌ها و ایما و اشاره‌هایی که بین دوستان و آشنایان ردوبدل می‌شود هم ممنوع شود. اصلاً بهتر آن است که تفکر و دگراندیشی ممنوع شود. (fa) |
