|
so:text
|
Wiadomo, iż mrówki czerwone prowadzą wojnę z mrówkami czarnemi i kradną im poczwarki, które po wykluciu się w niewoli stają się najlepszymi robotnicami, pilnemi i posłusznemi. Ludzkość biała w pewnym momencie swej historii znalazła się również wobec podobnej okazji; lecz nie tak mądra, jak mrówki czerwone, przez sentymentalizm pozwoliła uciec okazji, wyrzekając się pod wpływem chrześcijaństwa kompletnego i ostatecznego rozwoju cywilizacji. Czy nie jest to śmieszne, gdy wmawiają w nas, że niewolnictwo jest przeciwne naturze, podczas gdy spotykamy je jako objaw normalny i zupełnie naturalny u najintelgientniejszych zwierząt? Gatunki niższe, sąsiadujące z wyższemi a skazane na wymarcie, odnoszą olbrzymią korzyść z niewolnictwa, gdyż zapewnia im ono ciągłość życia i ten rodzaj rozwoju, który najbardziej odpowiada ich słabości. (pl) |
