|
so:text
|
Pewien cyniczny Francuz orzekł, iż w każdej sercowej sprawie są dwie strony: jedna kocha, druga pozwala się kochać. Prawdziwa miłość może przypaść w udziale damie; może też być przywilejem dżentelmena. Niekiedy zakochany głuptas bierze oschłość za wstyd dziewiczy, tępotę za powściągliwość, kompletną pustkę za czarującą skromność, jednym słowem – gęś za łabędzia. Być może, ta lub owa stroi osła w piękno i chwalę zrodzone we własnej wyobraźni: Podziwia nudę jako męską prostotę, czci egoizm jako szlachetne poczucie wyższości, głupotę traktuje niby majestatyczną powagę i odnosi się do lubego tak jak błyskotliwa i piękna Tytania do pewnego tkacza z Aten. Na naszym świecie nie brak takich komedii pomyłek. (pl) |
