|
so:text
|
اگر مردان سخاوتمندانه زنجیرهای ما را پاره کنند، و به‌جای این تمکین برده‌وار از دوستی‌ای عقلانی خشنود شوند، آنگاه ما را دخترانی مراقب‌تر، خواهرانی مهربان‌تر، همسرانی وفادارتر، مادرانی عاقل‌تر و در یک کلام شهروندانی بهتر خواهند یافت. بعد، ما باید با محبتی واقعی به آن‌ها عشق بورزیم، زیرا باید بیاموزیم که به خودمان احترام بگذاریم. در این صورت است که آرامشِ ذهنیِ مردی شایسته با پوچی بی‌اساس همسرش خدشه‌دار نمی‌شود؛ و بچه‌ها به آغوشی غریبه فرستاده نمی‌شوند و برای همیشه در آغوش مادرانشان آرام می‌گیرند. (fa) |
