|
so:text
|
من این کتاب را برای مدح خدایان نمی‌نویسم زیرا از خدایان خسته شده‌ام. من این کتاب را برای مدح فراعنه نمی‌نویسم زیرا از فراعنه هم به تنگ آمده‌ام؛ من این کتاب را فقط برای خودم می‌نویسم بدون اینکه در انتظار پاداش باشم یا اینکه بخواهم نام خود را در جهان باقی بگذارم. آنقدر در زندگی زجر کشیده‌ام که از همه چیز حتی امیدواری تحصیل نام جاوید، سیرم؛ من این کتاب را فقط برای این می‌نویسم که خود را راضی کنم. هرچه تا امروز نوشته شده، یا برای این بوده که به خدایان خوشامد بگویند یا برای اینکه انسان را راضی کنند. من فرعونها را جزو انسان می‌دانم زیرا آنها با ما فرقی ندارند و من این موضوع را از روی ایمان می‌گویم. هرکس که چیزی می‌نویسد امیدوار است که دیگران بعد از وی کتابش را بخوانند و تمجیدش کنند و نامش را فراموش ننمایند به همین جهت ایمان خود را زیر پای می‌گذارد و همرنگ جماعت می‌شود و مهمل‌ترین و سخیفترین گفته‌ها را که خود بدان معتقد نیست می‌نویسد. (fa) |
