|
so:text
|
Çektiğim acıyı başka çocuklarla karşılaştıramam ama 6 yaşımdayken annem öldü. Çektiğim acı o kadar derindi ki anlatamam. O yüzden ailelerini kaybeden çocuklarla aramda bir bağ olduğunu hissediyorum. Ailenizi kaybettiğinizde yönünüzü de hayattaki odak noktanızı da kaybediyorsunuz ve kendi kendinize "Aman Tanrım, geleceğim kalmadı" diyorsunuz. Bu çocukları gördüğümde ve babalarını ve annelerini kaybettikleri, evlerini kaybettikleri halde hala nasıl olup da gülümseyebildiklerini düşündüğümde, herhangi bir konuda kendimi nasıl kötü hissedebilirim ki diyorum kendime. Ve yaşamı bir kez daha takdir ediyorum. (tr) |
