|
so:text
|
استالین که به هیچ وجه تعاون در رهبر و کار را تحمل نمی‌کرد، از راه اقناع عمل نمی‌کرد، بلکه مفاهیم خودش را تحمیل می‌کرد و خواهان فرمانبری مطلق در برابر نظرات خود بود. استالین مبدع مفهوم «دشمن مردم» بود. این اصطلاح خود به خود نیاز به اثبات خطاهای ایدئولوژیک یک فرد را از میان برمی‌داشت. این اصطلاح استفاده از ظالمانه‌ترین سرکوبها را، علیه هر کسی که تنها ظن آن می‌رفت که قصدی خصمانه داشته باشد، علیه کسانی که شهرت بدی داشتند، ممکن می‌کرد. در کل، تنها مدرک جرمی که در واقع استفاده می‌شد «اعتراف» خود متهم بود. «اعترافات» از طریق فشارهای جسمی گرفته می‌شدند. افراد بی‌گناه – که در گذشته از خط حزب دفاع می‌کردند – قربانی شدند. دستگیری‌های انبوه و اخراج هزاران نفر از کشور، اعدام بدون محاکمه و بدون تحقیقات معمول، شرایطی از احساس ناامنی، ترس و حتی ناامیدی را رقم زد. (fa) |
