|
so:text
|
نه خودمان همیشه می‌مانیم و نه آن چیزهایی که ساخته‌ایم اما می‌توانیم در همین زمانی که هستیم با ساختن زندگی خودمان سرشار از حیات باشیم. در غیر این صورت، انگار هیچ وقت زنده نبوده‌ایم؛ یا ظرفی بوده‌ایم آمادهٔ پر شدن از تعالیم مربیان و یا -اگر خود مربی بوده‌ایم- تنها ابزاری بوده‌ایم که پاسخ‌های بسته‌بندی شده و ناآزموده را مثل یک میراث فرهنگی، از دست مربیان خود به دست تربیت شدگان خود رسانده‌ایم… شاید بتوانیم هنگام سخن گفتن یا فکر کردن، به جای داوری‌های ارزشی، داوری‌های ناظر به واقع را بنشانیم. مثلاً به جای آن که بگوییم یا فکر کنیم «سقط جنین از نظر اخلاقی نادرست است» ، می‌توانیم بگوییم نتیجهٔ سقط جنین عموماً از بین رفتن جنینی است که هنوز قادر نیست تعمداً کاری کند که به رنج و درد دیگران بینجامد و این که او می‌تواند در آینده مثل بقیهٔ آدم‌های عادی فردی آگاه و بالغ باشد ؛ و این که زنی که به عمل سقط جنین تن می‌دهد غالباً خودش آسیب می‌بیند . (fa) |
