|
so:text
|
W czasie długich rządów dyktatora Gasparo Rodrigueza de Francia , sprawowanych żelazną ręką, wylęgał się w warunkach izolacji kraju autonomiczny i i równomierny rozwój gospodarczy. Wszechwładne i paternalistyczne państwo wzięło wtedy na siebie funkcje nie istniejącej burżuazji narodowej i podjęło się zadania zorganizowania kraju i kierowania jego zasobami i losem. Przy poparciu mas chłopskich Francia zniszczył oligarchię. Rozciągnął ścisły kordon sanitarny między własnym krajem a pozostałymi państwami wicekrólestwa La Platy i w ten sposób osiągnął wewnętrzny pokój. Wywłaszczenia, zesłania, więzienia, prześladowania, grzywny nie służyły do umocnienia wewnątrz kraju panowania obszaru i kupców, lecz wprost przeciwnie, były instrumentami do zniszczenia tych klas. Wolność polityczna i prawo do opozycji nie istniały przedtem ani też nie zrodziły się później, ale w tamtym okresie tylko ci, którzy z nostalgią wspominali utracone przywileje, cierpieli z powodu braku demokracji. Kiedy Francia umarł, nie było wielkich prywatnych fortun, nie było wielkich prywatnych fortun. Paragwaj był jedynym państwem w Ameryce Łacińskiej, gdzie nie było żebraków, złodziei ani ludzi cierpiących głód. (pl) |
