|
so:text
|
Władzę objął generał Park Chung Hee, dla którego najważniejszą sprawą było rozbudowanie sił bezpieczeństwa i rozprawienie się – jak to określał – z „antynarodowymi, bojowymi grupami zbrodniczymi z Północy”, do których zaliczał także opozycję. Jego dyktatorskie rządy dały się we znaki całemu społeczeństwu, dlatego też narastało niezadowolenie społeczne. Kiedy w 1974 uaktywniła się opozycja przeciw niemu, odpowiedział terrorem, aresztowaniami i serią „wojennych” ustaw. W 1976 roku, po ponownym wyborze Parka Chung Hee na prezydenta, odbyły się demonstracje studenckie, na które odpowiedział wprowadzeniem „stanu wyjątkowego”. W okresie jego rządów Korea Południowa miała ambicje dorównać pod względem ekonomicznym Japonii – wybudowano największe i najnowocześniejsze na świecie stocznie okrętowe w Ulsan, potężny kombinat hutniczy w Pohang. Kraj nastawił się na eksport. Większość robotników z Korei Południowej pracowało po 12 godzin dziennie, a ich zarobki były głodowe. Zwykły robotnik w Seulu pracował 13 godzin dziennie, otrzymując miesięczną pensję około 50 dolarów amerykańskich. (pl) |
