|
so:text
|
zostało nakręconych pięćdziesiąt dwie godziny materiału, a film ma jak wiadomo półtorej godziny. Ja ten film widziałam zupełnie inaczej. Myślałam, że wejdą inne sceny, zupełnie inne jego fragmenty. Tak więc kiedy pierwszy raz go oglądałam, siedziałam wciśnięta w fotel zaskoczona jakimi środkami, scenami w końcu ujęciami uzyskano końcowy rezultat. Dopiero oglądając Plac Zbawiciela za drugim razem zbliżyłam się bardziej do samej historii. Przyznam, że na mnie działa to wszystko piorunująco i wzruszająco, ale przede wszystkim ze względu na dzieci. To mnie kompletnie rozstraja i rozczula. Niezależnie od okoliczności za każdym razem płaczę na dwóch scenach. Te dzieci są tam naprawdę biedne, mimo że film nie epatuje nieszczęśliwymi, zatroskanymi dziecięcymi buźkami. Jest jednak coś tak przerażającego w ich historii, że mnie ten film dosłownie rozkłada. (pl) |
