|
so:text
|
قطعه صحبت کردن در مورد اینکه انجیل بهتر است یا قرآن چیزی را جلو نخواهد برد و اسم این رفتار گفتگو نیست، بعد از این حرف‌ها است که گفتگو قطع می‌شود و نتیجه اش ایم می‌شود که او باورهای خودش را داشته باشد و من هم باورهای خودم را داشته باشم و هیچ نقطه مشترکی شکل نمی‌گیرد و این مسئله فضایی را به وجود می‌آورد که ما به هم حمله کنیم. همان‌طور که یک آیت الله در قم به من گفت ما مثلاً می‌توانیم فرهنگ مشترکی مثل انتظار را بپذیریم و این یکی از نقاط مشترک ما است. ما می‌توانیم این نقاط اشتراک را گرفته و در مورد آنها دوباره فکر کنیم و می‌توانیم آنها را با پیچیدگی‌های کلامی مقایسه کنیم و به هسته سنتی برسیم و بعد از آن است که ما استاد فلسفه خواهیم بود. (fa) |
