|
so:text
|
W kontraście do filozofii systematycznej, filozofia Heschela może być nazwana „filozofią budującą”, która dąży do utrzymania obszaru otwartego na poczucie zdziwienia, że jest coś nowego pod słońcem, coś, co nie jest dokładnym przedstawieniem tego, co już było, coś, co nie może być standardowo wyjaśnione, a jedynie z ledwością opisane. Wówczas koncentrujemy się nie tyle na rzeczach ze świata zewnętrznego czy na wydarzeniach historii, ile na tym, co można wydobyć z natury i historii na własny użytek. Heschel bardziej od zajmowania się ociężałymi argumentami czy zakorzenieniem filozofii w kategoriach logiki formalnej wolał opisy, obrazy, metafory i aforyzmy, będące jednak częścią systemu. (pl) |
