|
so:text
|
Komponując akcję pod kątem wielkich uczuć winniśmy odrzucać jakiekolwiek „życiowe” szczegóły, jeśli dla wywołania pożądanego wielkiego uczucia, jeśli dla ogólnej jasności akcji nie są absolutnie konieczne. Akcję sceniczną i jej trzon: walkę postaci scenicznych winniśmy komponować lakonicznie, skrótowo, zwarcie, z absolutnie celowym doborem środków. Zachowanie się aktora musi mieć jednak przekonujący, szczery charakter: postać winna do czegoś dążyć, o czymś myśleć, słowem aktor winien na scenie żyć, działać, a nie zgrywać się, deklamować, udawać uczucia. Naturalność działania i jego świadoma kompozycja nie tylko nie wykluczają się nawzajem, ale są probierzem rangi aktora. (pl) |
