|
so:text
|
چه چیزی مرا استثنایی می‌سازد؟ این پرسشی بود که احساس می‌کردم باید به آن بپردازم. گفتم: سرطان مرا استثنایی نمی‌سازد. هیچ شکی در این امر نبود. در آمریکا سالی ۳۷۰۰۰ نفر فقط به سرطان لوزالمعده دچار می‌شوند. دربارهٔ آنچه خود را توصیف می‌کنم به دقت اندیشیدم: معلم، متخصص کامپیوتر، شوهر، پدر، دوست، برادر، استادی برای دانشجویانم. اینها همه نقش‌هایی بودند که برایم ارزش داشتند. اما هیچ‌یک از این نقش‌ها واقعاً مرا متمایز می‌کرد؟ از خودم پرسیدم: من به تنهایی واقعاً چه چیزی برای ارائه دارم؟ و ناگهان مانند جرقه ای به ذهنم رسید: با وجود همه دستاوردهایم، تمام آنچه دوست داشتم در رؤیاها و اهداف دوران کودکی‌ام ریشه داشت و در راه‌هایی که برای تحقق بخشیدن به تقریباً تمامی آنها در پیش گرفته بودم. (fa) |
