|
so:text
|
Andrzej nie jest człowiekiem władzy. Jest człowiekiem moralności. Motorem jego działania jest etyka, nie polityka. I zasadniczo odrzuca wszystko, co wygląda mu na politykowanie, na taktykę. Jak tylko zaczął się wielki ruch tworzenia „Solidarności”, on od razu najeżył się przeciw urzędom, gabinetom, sekretarkom i maszynie do pisania. Na przykład ma się odbyć ważne zebranie. Wszyscy już są, tylko na Andrzeja czekamy. Lecę po niego i widzę, że Andrzej stoi w tłumie i z uwagą słucha jakiegoś rolnika, który opowiada mu o swoich kłopotach w polu. Szarpię go, wyciągam i za kołnierz wlokę na miejsce zebrania. Nagle zagapiłem się i już go znowu nie ma. Stoi obok weterana pierwszej wojny i rozmawiają o tym, jak robiono w tym czasie okopy… (pl) |
