|
so:text
|
Król-dziecko, którego odwagę podziwiała szlachta i mieszczanie na placu targowym w Smithfield i za którym armia zbuntowanych chłopów szła ze czcią religijną, stał się młodzieńcem nieobliczalnym i zakończył życie w więzieniu, pogardzany przez możnych i zapomniany przez lud. Jednakowoż Ryszard II miał swe zalety: był mężny, bardzo inteligentny . Próbował lojalnie zawrzeć pokój z Francją. Zrozumiał niebezpieczeństwo dla monarchii ze strony książąt z wielkimi apanażami, zbyt potężnych, i usiłował być królem silnym na przyszłą modłę Tudorów, ale jego lud nie dość jeszcze wycierpiał, by go popierać przeciw wielmożom i zresztą, po stłumieniu buntu w 1381 r. chłopi nie mieli już doń zaufania. Kościół zaniepokojony herezją był gotów oddać się temu, kto by mu dostarczył środków do zniszczenia jej, ale tutaj umiarkowanie i tolerancja Ryszarda źle mu się przysługiwały. Jego dobre zamiary były przejściowe, wybuchy woli gwałtowne i krótkie, ulubieńcy źle wybrani. (pl) |
