|
so:text
|
Najbliższa mojemu sercu rola to Solange w filmie Jerzego Antczaka i Jadwigi Barańskiej. To oni byli moimi pierwszymi nauczycielami filmowymi. Skończyłam szkołę teatralną i większość pojęć używanych przy kręceniu filmu była mi całkowicie obca. Gdy weszłam na plan, nie wiedziałam, która kamera mnie filmuje, gdzie mam patrzeć. Nie wiedziałam, że są duble, że gra się „na strony”. Wszystko grałam na „stówę”, czy byłam w kadrze, czy nie. Dopiero wspaniały operator, Edward Kłosiński, uczył mnie krok po kroku tego elementarza. Był bardzo cierpliwy i przesympatyczny. Nigdy nie zapomnę mojego pierwszego dnia na planie. Otwock, muzeum, kręciliśmy paryskie mieszkanie Chopina. Dostałam stylowe buciki z cielęcej skórki, uszyte specjalnie dla mnie. W muzeum parkiety wypucowane, ja energicznie wkraczam na plan i... Leżę! Ślisko jak na lodowisku! I tak kilka razy – kamera poszła, akcja, a ja leżę! To był mój wjazd do polskiego kina! (pl) |
