|
so:text
|
من یک جمله‌ای در یکی از فیلم‌هایم داشتم «هر کسی حقیقت یک‌سانی را می‌داند.» نوع زندگی ما این است که چطور منحرف بشویم. یک نفر با افکار پوچی مثل مذهب منحرف می‌شود، کس دیگری با این فکر که با راه حل‌های سیاسی می‌شود کاری کرد از راه به در می‌شود، شخص دیگری فکر خواهد کرد که زندگی شهوانی راهش هست و دیگری فکر خواهد کرد هنر تعالی می‌دهد. هنر برای من مثل اصول کاتولیک برای روشن‌فکران است. کاتولیک‌ها در واقع زندگی پس از مرگ ندارند، هنر هم زندگی پس از مرگ ندارد. «نقاشی شما بعد از شما جاودانه خواهد ماند» خب، واقعاً که این طور نیست. آن چیزی که شما می‌خواهید نیست. حتی اگر نقاشی شما عمر درازی داشته باشد، سرانجام از بین خواهد رفت. هیچ اثری از ویلیام شکسپیر، لودویگ ون بتهوون یا همهٔ تئاترهایی که می‌بینیم یا هوا و نور. من همیشه احساس می‌کردم که شما باید زندگی خود را در زمینهٔ چنین سناریوی بدفرجامی بگذارنید. کدام درست است؛ بدفرجام‌ترین سناریو همین جاست. (fa) |
