|
so:text
|
تربیت» در یک تعریف مرسوم این است که مثلاً والدین و نظام اجتماعی، افراد را به لحاظ فکری، اعتقادی و آداب و رسوم به شکل و شمایل نسل پیشین در بیاورند، چنین کسی را فرد تربیت شده می‌پنداشتند در صورتی که این معنای مطلوبی نیست، زیرا چنین شکل پذیری را در اسلام، «تربیت» نمی‌گویند. زمانی هم که پیامبران، تبلیغشان را آغاز می‌کردند، با همین بهانه مواجه می‌شدند که مخالفان می‌گفتند، ما نسل اندر نسل این گونه تربیت شده‌ایم اما پیامبران نمی‌پذیرفتند و می‌گفتند شاید پدرانتان یا نسل‌های پیشین عاقل نبوده‌اند یا اشتباه کرده‌اند، این نشان می‌دهد که «تربیت» بازتولید نیست، بلکه فرهنگ پیشین نیز باید ارزیابی و اصلاح شود. در واقع تربیت موضوعی است که خود فرد در آن نقش بسیار مهمی دارد و فقط پذیرنده مسایل گذشتگان نیست؛ بنابراین «تربیت اسلامی» چنین نقش پذیری را از سوی خود فرد تربیت شونده می‌طلبد تا در تعامل متقابل با فرهنگ جامعه‌ای که در آن هست خواه اسلامی یا غیراسلامی، قرار گیرد. (fa) |
