|
so:text
|
هنگامی که هدفی برای خود تعیین می‌کنید و در راه رسیدن به آن می‌کوشید، از «زمان ساعتی» بهره می‌برید. در این وضعیت افزون بر آن که به مقصد خود آگاه هستید، به گامی که در این لحظه برمی‌دارید احترام می‌گذارید و بیش‌ترین توجه خود را به آن معطوف می‌دارید. اما اگر به هر دلیلی از جمله دست یابی به شادمانی، خشنودی خاطر یا احساس کامل تری از خود بیش از اندازه بر هدف متمرکز شوید، دیگر حال گرامی شمرده نمی‌شود. در این حالت حال صرفاً به یک سکوی پرتاب به آینده مبدل می‌شود که به خودی خود هیچ ارزشی ندارد. آنگاه زمان ساعتی به زمان روانی تبدیل می‌گردد. از آن پس سفر زندگی یک ماجرا نیست، بلکه نیاز مفرط به رسیدن، دست یابی و موفق شدن است. شما دیگر گل‌های اطراف را نمی‌بینید و نمی‌بویید و نسبت به زیبایی و اعجاز زندگی که با حضور حال پیرامون شما می‌شکفد، آگاه نخواهید بود. (fa) |
