|
so:text
|
می‌دانید آدم‌ها در برخورد با نقاب‌ها دو دسته‌اند: عده‌ای، پیر به دنیا می‌آیند؛ در تمام مدت عمرشان نقابی را پس از نقابی دیگر از صورت‌شان برمی‌دارند تا سن پیری واقعی، که چهرهٔ اصلی خودشان را به دنیا نشان می‌دهند. اما آن پارهٔ دیگر: آن‌ها سرشار از جوانی هستند و همیشه جوان می‌مانند بمانند بچه‌ها. مجبورند نقاب‌های سنین مختلف را بر صورت خود تحمل کنند، از آن جهت که نمی‌خواهند مردم را بیش از حد کنجکاو و متعجب سازند. شاید این نقاب‌ها خودبخود به صورت آن‌ها گذارده می‌شوند و ایشان حتی نمی‌دانند که این نقاب‌ها را به صورت دارند اما در عین حال احساسی مبهم و عجیب داشته و انگار چیزی در زندگی‌شان کسر دارند، زیرا آنان همواره احساس جوانی می‌کنند. (fa) |
