|
so:text
|
Ja zostawiłem wyższą szkołę muzyczną, bo wiedziałem, że nie jestem skłonny, nie mam dość serca, żeby codziennie grać sześć godzin na wiolonczeli. Koledzy już tyle godzin ćwiczyli, ja z ledwością wytrzymywałem dwie. Wiedziałem, że w ten sposób donikąd nie dojdę, że talent nie wystarczy, że trzeba zdobywać umiejętności ćwiczeniami, porządnymi ćwiczeniami. Nie ma innej drogi. To powie każdy tancerz, każdy sportowiec, każdy, kto się wyprawia na Czomolungmę. Nie ma innej metody. I nie ma tu żadnego zmiłuj się. To powie każdy cyrkowiec. Chcesz posiąść umiejętność ponadnormalną, budzącą zachwyt? To oznacza setki godzin, miesięcy i lat ćwiczeń. Przekonanie Caribaldiego, że nie ma innej metody, objawiane w sposób bezwzględny wobec widzów, którzy często są cywilami, powoduje, że natychmiast traktują je jako objaw drylu wojskowego. Tymczasem sztuka to również ten wojskowy dryl. (pl) |
