so:text
|
Wychodzimy z łona trzęsąc się ze straszliwą świadomością, że życie jest pewnym stałym dostosowywaniem się do bólu i cierpienia. Zaczynamy rozwijać narzędzie myśli i działania. Jesteśmy wykorzystani do pracy i robimy rzeczy. Staramy się być przydatni. To jest sposób społeczeństwa, aby skłonić mechanizm do pracy. To straszne. Wyjdźmy z tego mitu teraz i zacznijmy klaskać na rękach. Rzućmy piłką do koszykówki wokół placu zabaw. Odwiedźmy starszych ludzi w hospicjum. Zacznijmy robić rzeczy dla innych ludzi. To coś więcej dla życia. (pl) |