|
so:text
|
pracowałem. Tak samo pracował Charlie , tak samo pracował Ian Stewart. Gdy The Rolling Stones zaczynali, było tak samo. Nie mogliśmy sobie pozwolić na ryzyko zaprzestania. Poza tym, jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, utrzymanie zespołu kosztowało nas więcej niż zarabialiśmy. Mick , Keith i Brian nie mieli żadnych pieniędzy, a miałem żonę i ośmiomiesięcznego syna, więc moje finansowe problemy były i domowe, i zespołowe. Nie mogłem zwolnić się z mojej dziennej pracy i żyć w nadziei, że sytuacja materialna zespołu się poprawi. Ja, Charlie i Ian Stewart czekaliśmy na to, co wydarzy się po wydaniu pierwszej płytki – Come On, która ukazała się w czerwcu 1963 i o ile dobrze pamiętam, dopiero w sierpniu, tak jak Charlie, rzuciłem stałą pracę. Zaczęliśmy wtedy często występować poza Londynem, z koncertów wracaliśmy do domu nad ranem. Do pracy zwykle wstawałem o szóstej, więc dwie, trzy godziny snu nie wystarczało. Podsypiałem w pracy, koledzy mnie kryli, ale po pewnym czasie i to stało się nie do zniesienia. Mimo to trzymaliśmy się kurczowo naszego zatrudnienia, bo nie było wiadomo, co z zespołem, z koncertami. Dopiero gdy poczuliśmy się pewniejsi finansowo, porzuciliśmy dzienne zajęcia. (pl) |
