|
so:text
|
طنز قلم تیزی است که هر از گاهی در انگشت اشاره‌ام فرو می‌برم که غفلتاً خوابم نبرد! و اما طنز ترسیمی یا به روایتی کاریکاتور این موجود ناشناخته در وطن خویش غریب است. دریغ که شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی که در اغلب کشورهای دنیا برگزار می‌شود آسانتر و کم هزینه‌تر از برگزاری نمایشگاه در ایران است. از طرفی ارباب جراید داخلی، حداکثر از کاریکاتور به عنوان ادویه استفاده می‌کنند، در حالیکه بی اغراق، خورش مطبوعات جهانی را کاریکاتوریست‌ها می‌پزند. خنده یکی از هزاران فوائد طنز است. خنده یک زبان بین‌المللی است، همه جا می‌توان خندید هم زیر لحاف هم بالای قلهٔ قاف! خنده با نژادپرستی مخالف است، خنده با استبداد میانه‌ای ندارد، هر چه بیشتر ممنوع شود ارزشش بیشتر می‌شود. خنده مخصوص اعیان و اشراف نیست. برای خندیدن حتماً لازم نیست زعفران خورده باشید، حتی گرسنکان هم می‌توانند بخندند! چه در تهران و چه در توکیو، مردم به یک زبان می‌خندند. غالب بزرگان تاریخ بذله‌گو و شوخ‌طبع بوده‌اند. معلمی داشتیم، یادش بخیر، همیشه این شعر ورد زبانش بود: نشان مرد مؤمن با توگویم / چو مرگش در رسد خندان بمیرد. (fa) |
