|
so:text
|
Ik heb bij ’t maken gezegd tot mijzelf – laat ik niet weggaan voor er iets herfstavondachtigs in is, iets mysterieus, iets waar ernst in zit. Ik moest echter – daar dit effekt niet blijft – snel schilderen, de figuren zijn in eenige krachtige streken met een stevige kwast er op gezet – in eens. Het trof mij hoe stevig die stammetjes in den grond zaten – ik begon ze met ’t penseel – doch om reden van dien grond die reeds geëmpateerd was – zonk een penseelstreek weg als niets – toen kneep ik wortels en stammen er in uit de tube – en modeleerde die wat met ’t penseel.– Ja – nu staan ze er in, spruiten er uit – staan er in geworteld met kracht. In zekeren zin ben ik blij dat ik geen schilderen geleerd heb. Alligt had ik dan geleerd zulke effekten als dit voorbij te loopen – nu zeg ik, neen – maar juist dat moet ik hebben – is ’t niet mogelijk dan is ’t niet mogelijk – ik wil ’t beproeven ofschoon ik niet weet hoe het hoort. Hoe ik het schilder weet ik zelf niet.. (nl) |
