|
so:text
|
Wolno powiedzieć, że od zarania swej niepodległości Chile zawdzięcza względny postęp swego życia społecznego faktowi, że libertador, Bernardo O’Higgins, był nieślubnym synem Ambrosia O’Higginsa, markiza de Osorno, wicekróla Peru. Wykształcony w Anglii, zwalczał przesądy obszarników hiszpańskich i kreolskich; którzy go ze swej strony bojkotowali jako bastarda. Bernardo O’Higgins dowodził oddziałami San Martina, a w 1818 r. objął władzę w Chile; później przybrał nawet tytuł „najwyższego dyktatora”. Miał ciężką rękę; zakazał procesji religijnych, walk kogutów – duże sumy stawiano na te zadzierzyste ptaki! – i gier hazardowych, przede wszystkim gry w kości, od której pochodzi nazwa hazard ; stworzył silną policję; chciał na sposób angielski zreformować prasę i szkolnictwo oraz regulować niektóre rzeki. Wprawdzie nie zdołał swych reform przeprowadzić, ale można dostrzec w życiu publicznym Chile skłonności do umiarkowania tak bliskiego parlamentaryzmowi brytyjskiemu. Nawet Kościół ustosunkował się kompromisowo do zupełnej swobody i zrównania wyznań a obecnie nakłania do przeprowadzania reform społecznych, sam nawet dając przykład przez parcelacje swych latyfundiów. (pl) |
